Vroeger werd de kers in vrij grote hoeveelheden ook in noordelijker streken geteeld.
Onder andere ook in Nederland in de Betuwe. Deze noordelijke teelt is na de Tweede
Wereldoorlog sterk afgenomen. De zeer groot wordende bomen en de daarmee
samenhangende arbeidsintensiviteit (oogstwerkzaamheden en bescherming tegen
vogels) was daarvan de belangrijkste oorzaak. Sinds de jaren '90 is de teelt echter
weer in opkomst als gevolg van de komst van nieuwe grootvruchtige rassen en vooral
omdat de omvang van de bomen door het gebruik van nieuwe zwakker groeiende
onderstammen beter in toom kan worden gehouden. Daardoor komen de bomen eerder
in productie, wordt het oogsten minder arbeidsintensief en is het eenvoudiger om
vogelwerende netten aan te brengen.